W ostatnim artykule opisałam w skrócie na czym polega teoria poliwagalna, jak jest zbudowany nasz układ nerwowy i w jaki sposób funkcjonuje oraz jakie objawy mogą występować przy dysfunkcji nerwu błędnego i powiązanych z nim nerwów czaszkowych.

Dzisiaj opiszę na czym polega protokół słuchania terapeutycznego SSP (Safe and Sound Protocol), w jaki sposób działa oraz dla kogo jest on przeznaczony.

SSP to protokół słuchania terapeutycznego, który reguluje pracę nerwu błędnego oraz innych nerwów czaszkowych poprzez ćwiczenie mięśni ucha środkowego. Dzięki słuchaniu specjalnie zmodulowanej muzyki przywracane są w organizmie stan równowagi, poczucie bezpieczeństwa, zaangażowanie społeczne, polepszana jest uwaga słuchowa, poprawia się też ogólne samopoczucie. SSP redukuje nadwrażliwość słuchową, zmniejsza wybiórczość pokarmową oraz polepsza integrację sensoryczną.

Modulacja muzyki w SSP polega na częściowym wyciszeniu wysokich i niskich częstotliwość i pozostawieniu częstotliwości odpowiadających częstotliwościom mowy.

Nerw błędny reguluje między innymi pracę mięśni ucha środkowego i napięcie błony bębenkowej. Stan naszego układu nerwowego przekłada się na ogólny stan organizmu. Oddziałując na obszary, które odzwierciedlają funkcjonowanie nerwu błędnego jesteśmy w stanie wyregulować jego pracę. W tym przypadku poprzez słuchanie specjalnie zmodulowanej muzyki ćwiczymy mięśnie ucha środkowego, dzięki czemu oddziałujemy na nasz układ nerwowy i przywracamy działanie części brzusznej nerwu błędnego odpowiedzialnej za nasz dobrostan.

Twórcą SSP jest doktor Stephen W. Porges – psychiatra i neurobiolog oraz autor teorii poliwagalnej, na podstawie której powstał protokół słuchania. Badania nad teorią poliwagalną i SSP trwały aż 40 lat i dotyczyły osób z różnymi problemami.

Początkowo doktor Porges skupił się na dzieciach z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Okazało się, że u tych dzieci układ nerwowy nie działa prawidłowo. Gałąź brzuszna nerwu błędnego, która odpowiada za stan relaksacji i zaangażowania społecznego nie jest u nich aktywna. Objawiało się to poprzez:

• Problem z nawiązywaniem kontaktu oraz brakiem intencji komunikacyjnej
• Nadwrażliwości zmysłowe w tym nadwrażliwość słuchową
• Nadwrażliwość jamy ustnej i wybiórczość pokarmową
• Brak mimiki, maskowatą twarz w szczególności w górnej jej części

Jak wspominałam wcześniej nerw błędny unerwia mięśnie ucha środkowego – napinacz błony bębenkowej oraz mięsień strzemiączkowy. Jeżeli w naszym układzie nerwowym przeważa działanie części grzbietowej nerwu błędnego oraz układ współczulny, wtedy nasza błona bębenkowa ma zbyt słabe napięcie. Jeżeli błona bębenkowa jest nieprawidłowo napięta, wtedy nie ma gotowości do słyszenia częstotliwości dźwięków mowy natomiast rejestruje lepiej niskie częstotliwości dźwięków. Jak to się ma do funkcjonowania człowieka?

Skoro błona bębenkowa wychwytuje lepiej niskie dźwięki wtedy pojawia się nadwrażliwość na te właśnie dźwięki, która objawia się zatykaniem uszu w większym hałasie, np. na ruchliwej ulicy, gdy jedzie motor, szczeka pies. Czasem niemożliwe jest też pójście do kina, gdyż jest tam za głośno.

Jeżeli nasze ucho nie ma gotowości do wychwytywania dźwięków mowy wtedy pojawia się problem z uwagą słuchową. Taka osoba nie reaguje na komunikaty, czasem można odnieść wrażenie, że nie dosłyszy, jednak okazuje się, że badania słuchu wychodzą w normie. Przez obniżoną uwagę słuchową zmniejsza się zainteresowanie kontaktem z drugim człowiekiem i reakcja na dźwięki mowy.

Wszystkie wyżej wymienione objawy można zaobserwować z różnym nasileniem właśnie u dzieci z autyzmem.

Doktor Porges przebadał grupę 292 dzieci z autyzmem. Na potrzeby badań zostało stworzone nawet urządzenie do pomiaru napięcia płony bębenkowej. Oprócz tego zostały użyte liczne formularze diagnostyczne służące do oceny funkcjonowania dziecka w obszarze: nadwrażliwości słuchowej, kontroli emocjonalnej, uwagi słuchowej oraz spontanicznej mowy.

Dzieci podzielono na kilka grup: jedna grupa miała tylko założone słuchawki i nie słuchała  muzyki, druga grupa słuchała normalnej muzyki, a trzecia grupa słuchała specjalnie zmodulowanej muzyki – SSP. Wyniki badań przerosły najśmielsze oczekiwania. Okazało się, że u dzieci, które nie słuchały żadnej muzyki nie było poprawy, u dzieci słuchających zwykłej muzyki odnotowano we wszystkich obszarach poprawę na poziomie 30-40%, a u dzieci słuchających SSP poprawa w badanych obszarach osiągnęła poziom 60-70%.

Badania wykazały też, że po przesłuchaniu SSP u pacjentów z IBS zmniejszyły się wszelkie objawy żołądkowo-jelitowe.

W tej chwili trwają badania na grupach pacjentów z różnymi problemami zdrowotnymi oraz z zaburzeniami psychicznymi.

Warto opowiedzieć z czego składa się SSP

Protokół SSP składa się z trzech elementów, które są dobierane indywidualnie i według potrzeb pacjenta:

SSP Connect – jest to pięć godzin słuchania muzyki klasycznej. Muzyka nie jest w żaden sposób zmodulowana i ma za zadanie tylko zaznajomić pacjenta z doświadczeniem słuchania muzyki na słuchawkach. Jest to opcjonalne.

SSP Core – jest to główna i najważniejsza część SSP. Jest to 5 godzin przyjemnej playlisty znanych piosenek w wersji dla dzieci lub dla dorosłych. Jest to muzyka całkowicie zmodulowana, posiadająca właściwości terapeutyczne i regulujące pracę nerwu błędnego.

SSP Balance – jest to ta sama lista piosenek, co w SSP Core, jednak dużo mniej zmodulowana, dzięki czemu nie ćwiczy już mięśni ucha środkowego. Służy do podtrzymania efektu SSP Core lub można stosować ją doraźnie w sytuacjach stresowych, by szybko przywrócić równowagę układu nerwowego. SSP Balance jest również dodatkową opcją.

W terapii protokołem SSP mogą brać udział osoby w różnym przedziale wiekowym: od dwóch lat wzwyż.

Im młodszy układ nerwowy, tym terapia będzie dłużej trwała, gdyż zbyt duża ilość stymulacji może przynieść odwrotny efekt niż zamierzony. Przykładowo:

U dorosłych słuchanie trwa 5 dni – godzina słuchania dziennie.

U dzieci starszych od 10 do 14 dni – ok. 30minut słuchania dziennie.

Długość terapii może ulec zmianie w zależności od indywidualnych potrzeb i możliwości pacjenta.

Po ukończeniu słuchania protokołu następują 2-3 miesiące przerwy, po których można powtórzyć słuchanie.

Dla kogo jest stworzone SSP?

Dla wszystkich grup osób, u których występują dysfunkcje nerwów czaszkowych, a są to:

1. Osoby z problemami z zaangażowaniem społecznym.
2. Osoby z nadwrażliwością słuchową.
3. Osoby z traumą.
4. Osoby z PTSD.
5. Osoby w depresji i wykazujące zachowania depresyjne.
6. Osoby z rozregulowanym nastrojem oraz takie, które mają problem z samoregulacją.
7. Osoby z ADHD i ADD.
8. Osoby z autyzmem.
9. Osoby z nadwrażliwościami zmysłów.
10. Osoby z chorobą lokomocyjną.
11. Osoby z mutyzmem wybiórczym.
12. Osoby z zaburzeniami przetwarzania słuchowego.
13. Osoby z zaburzeniami integracji sensorycznej.
14. Osoby z zaburzeniami koncentracji i uwagi.
15. Osoby z zespołem jelita drażliwego.
16. Osoby z somatyzacją.
17. Osoby z ogólnymi problemami zdrowotnymi.
18. Osoby jąkające się.

SSP świetnie sprawdzi się też u osób żyjących w ciągłym stresie oraz u osób z chorobami wynikającymi z długotrwałego stresu (m.in. choroby autoimmunologiczne)

Safe and Sond Protocol jest wspaniałym narzędziem terapeutycznym, które wspiera wszelkie inne oddziaływania terapeutycznie. Poprawia funkcjonowanie całego organizmu oraz wydobywa z nas cały dotychczas zduszony potencjał.

Serdecznie polecam wszystkim zainteresowanym, gdyż sama mogłam się przekonać i poczuć na własnej skórze dobroczynny wpływ SSP.